Nuk më tremb asnjë tufan
As një ngrica që vjen nga mali
Po më bëjnë si peshkatari
.
Ti më je pëlqim i rrallë
Sikur erdhe me porosi
Në një zemër hedh spirancë
Je si lulja në saksi.
Do kujdesem mot pas moti.
Ta ujis e t’i shërbej.
Mos e thënte vetë zoti .
të më vyshket lulja e shtrenjtë.
Ah ta dish sa lumturoj
E gëzoj si një fëmijë.
Dhe as vetë nuk e kuptoj
Është reale a fantazi?
Para teje skuqen faqe
Ah, ta di se ku je ti!
Ti më ngjan si manushaqe
Aromën tënde e kam në gji.
Ah, moj manushaqja ime.
A e ke dhe ti këtë ndjesi.
Jepmë vrull djalërie .
Që të kthehem në rini.
