Sa do doja të kuptoj shumë gjëra
Që më ikën nga kjo jetë
Sikur dëgjoj
Nuk e kap dot as edhe një vjet.
Asnjëher nuk është e tepërt
Edhe atëher
Kur na duket pak
I ngarkuar nga malli që kam
Miqtë e mi
Që nuk i kam përqark.
Pyes veten
Si ta hjek këtë barrë?
Peshën e shpirtit
Që mban ti
Me të s’kam se si t’jetoj vallë
Kohën prap
Se kthej më assesi.
Çdo cep i kujtimit
Ka një çast të fundit
Mosthënia për të
Të mos jet tragjike
Në këtë bot
Shumëqka është keqëkuptim
Unë pa përgjigje
Sërish po ik..!
