Esse …Shkruar nga
Sanie Tushi Rrokaj …
Në shpirt duhet patur kopësht dashurie ,
por është e vështirë që të gjithë njerëzve tu japësh …shpjegim
se çfarë është dashuria ,
shpresa mirësia , miqësia dhe bukuria e shpirtit.
Sapo hap sytë në agim filloj me lutje e meditim
për paqe e dashuri në botë .
Për fëmijet me aftësi të kufizuara e për fëmijët autik për fëmijë jetimër e fëmijë të sëmurë .
Po të shikosh me vështrim në botë ka shumë fëmijë që vuajnë me sëmundje të ndryshme .
Disa kanë sëmundje të pashërueshme
disa kanë prerë gjymtyrët ,
disa janë autikë ,disa të sëmurë mendorë ,disa vuajnë nga varfëria ,disa kanë humbur shikimin .
Këto janë dhimbje që mbeten gozhdë në zemrën e ç’do njeriu që di të vlersojë dashurinë njerëzore.
Unë dua të jem një nënë dhe gjyshe që përqafon dhimbjet e këtyre fëmijëve..
qoftë fizikishtë apo shpirtërishtë .
Unë e ndiej ç”do dhimbje që sapo preka më lartë si dhimbjen time ..
….që kur sëmuresh do prekjen e ngrohtë të prindërve ,por veçanërishtë të nënës .
Por, nëna nuk është gjithmonë pranë nesh ,
disave u mungon ,disa i kanë largë ,disa si kanë mundësitë të venë në ç”do moment tek nëna !
Veç …prindërit kanë gjithmonë shpirtin e dashurisë
në botë .
Të japin dashuri të përjetëshme dhe të pa kushtëzuar ….
dashuri të vërtetë e jo të
përkohëshme e të kushtëzuar .
Por për të gjetur lumturinë e vërtetë do të thotë …
Të jetosh ..e të falësh ..
Dashuria e vërtetë është …të duash jetën ….
Dashuria e vërtetë është si një burim
paqeje që rrjedh gjithmonë e më shumë .
Të falësh dashuri është sikur të falësh pranverë edhe në dimër .
Dashuria kurrë nuk vjetërohet ..ajo nuk bëhet
kurrë bajate ..është gjithmonë e freskët
në pranverë ,verë ,vjeshtë ,e dimër .
Në rini ..në moshtë të mesme e në të tretë .
Në kujtesën time vezullon i zbehtë një imazh
si një rreze dielli që pasqyrohet prej vesës
në bar ….
Sikur dashuria të ulej në një tavolinë me gjithë botën ..e njerzit mos të mbyllnin shtigjet e dashurisë por të hapnin shtigjet e
paqes ..bota nuk do ishte kjo që është .
Bota të ipte jetë e paqe të varfërve ..jetimërve . fëmijëve që përmëndëda
pak më lartë të mos përballen me vështirësi e paqartësi jete .
Edhe se bota është e zhytur në kaos …. shpresa
është e sigurtë po të ketë zemër me gjak për
një të ardhme të ndritur pa dallime e pa luftra .pa krime e pa vrasje ..
Pa zinxhira skllavërues .. këputi këta zinxhira të dalësh nga kousi që të dominojë paqe e dashuri ….pa vrasje e intriga…
pa shtypje e shfrytëzim .
Pa lotë e gjakë .
Pavarsishtë se ç’farë vështirësie del në jetë …
zemrat prindërore për dashuri të familjes për fëmijë …nipër e mbesa nuk duhet të shuhet asnjëherë ..
Lumturia dhe dashuria më e madhe fillon tek familja ..tek shoqëria e tek bota e gjithë .
. Kur të tre brezat ….
Prindër ….fëmijë ..gjyshër..respektojnë njëri tjetrin dhe jetojnë në dashuri ..kështu bota
do të gjëjë paqe e qetësi .
Të dominonte hamonia dashuria e qetësia
e jo urrejtje …. mosbesimi … gënjeshtra mashtrimi ..
Urrejtja gjithmonë vret … nuk e çon botën në paqe por në dështim të dashurisë botërore .
Duhet të kemi parasysh tre gjëra ..
Sinqeritetin ,ndershmërinë ,besnikërinë
Kështu do ja dalim ..do jemi krenarë dhe kryelartë përpara pasadhësve tanë dhe brezat
që vijnë mbas.
Kjo është koha e dashurisë ..e fjalës së mirë
e korektësisë ..
Kështu do harrimë në kohën e paqes
dhe të dashurisë .. botërore
Dashuria ndryshon botën .
Dashuria fshin lotët e njerëzimit .
Autore Sanie Tushi Rrokaj
