Shpirti im udhëton duke shkundur kujtimet në ajër, nën qiellin e pafund
Gdhend arkitekturën e kohës së plakur
Brenda një ëndërre e mbushur me trarë të tymosur
Akrepat e orës në mur, në dhomzën e braktisur.
Dua të dehem prej aromës së tymit katran të zi
Sodis pafundësisht gaxat e nxehta pran oxhakut
Shpirti im i etur ujin e kroit të pi
E dendur është errësira, unë përmendësh ec sokakut.
I thinjur e i rrudhur për ty do të bëhem një ditë,dritë
Ti je pika e ujit në bunarin e përmallimit tim
Kam frikë mos me t’pa në udhën e shpirtit duke pritë
Dua të kthehem aty ku më bien pendët e mallit
…Vend im!
Halit Haliti
Stuttgart
