Vladimir Muça
PLEPI I EGËR
Tek fushë e vjetër në Erzen
Ëndërrat zënë e zgjohen
Sa herë më vjen ndërmend.
Shumë fjalë shpirti shkrova
Rreth trungut për kujtim;
Gjithnjë më gjendej strehë
Në gaz dhe hidhërim.
U rrita dhe u largova
Një ditë nëpër terr,
Por sytë para nisjes
I mbylla menjëherë.
Ndjeva si dridheshin degët,
Dëgjoj, ata më thonë:
Tek unë shtegëtar i gjorë
Qetësinë do e kërkosh.
M’i thau thëllimi faqet
Fushimit në Gropë-Mal,
M’a flaku shqota çadrën,
S’arrita dot t’a marr.
Jam larg nga Fush’ e Vjetër,
Nga Plepi Egër në vetmi,
Ndjej thellë veç një thirrje:
-Tek unë gjen prehje ti.
1968
KËNDEZI
Një stan në Malin me Gropa
Çdo mëngjes zgjohet
Nga zëri i një këndezi.
Në qoftë s’e s’do ishte ai
Sa të trishtuara!…
Do zgjoheshin stani
Pylli,
E vetë mëngjesi.
MOZAIKISTI
(Piktorit Nikolet Vasia)
Ai mblidhte guriçka
Ngado ku shkonte,
Relike këngësh Orfeu.
Në trastë me bukën i trazonte
Si kujtesë brumëardhje mëmëdheu.
I latonte me kujdes prindërore
Duke mbjellë në to kujtesën;
Zgjohej miti nga gjumi përrallore
Si floriri nga argjendari mjeshtër.
Si mund të lidheshin gurët ndër vedi,
Në një tastierë, si tinguj Orfeu?
E treste mendimi piktor Nikoletin
Gjer në fundjetë kur e mbuloi dheu.
