Prizëren…!
Po thotë Dibra, na prit
Prizëren…!
Kjo erë e re po fryn për Arbërinë,
Si re e bardhë do përhapet, kjo dritë,
Ky diell do ngroh dashuritë…
Rruga “Lidhja e Prizërenit”, një aset,
Për trojet arbërore, lapsi është mpreh,
Si gurë diamanti ajo po vjen,
Një urë lidhëse me gjurmë lashtësie një asetë.
Në rrugën e vjetër këmbët kallo,
Rrugëtarët me karvanë i zinte gjumi në hane,
Rruga “Lidhja e Prizërenit” kreshtat po zgjon,
Do buzëqeshin monopatet Dibër, Kukës e Kosovë.
Qafat e shpatet si shtojzovalle do hedhin valle.
Rruga e Arbërit do bashkohet me Rrugën e Kombit,
Në këngë do mbeten fjalët e poetit në vargje,
Për rrugën e diellit kronikanët do flasin.
Një erë e re po fryn për Tiranen, Dibrën, Kuksin e Kosovën,
Si re e bardhë do përhapet kjo dritë,
Një erë buke të mirë nuhas miku im,
Trojet arbërore kjo rrugë do i lidh.
Rruga e Arbërit kapet dorë për dorë me Rrugën e Kombit,
Dritë dhe ajër, ajër dhe dritë…
Rruga “Lidhja e Prizërenit” na zgjon kujtesën,
Krahërori i malit të Stërvecit një mit.
Kordoni Adriatik-Pollogu një risi që rrëzëllen,
Porta Adriatik-Prizëren
urë lidhëse një rëfren i lashtë,
Si aromë deti me jod ajo po vjen,
Ditë të bardha trokasin dhe në rrugë do i gjesh.
