Sa shumë u deshëm ,neve të dy
N’çdo vend që ndodheshim,do ishim bashk
Bota na shihte ,me shumë zili
Natyra kënaqej e qeshej me ne
E reflektonte, krejt në ndriçim
Dielli shkëlqente ,n’qiellin pa re
E merte ngyrat ,n’çdo pasqyrim
Kudo që shkonim,ndjeheshim mirë
Sepse gjithmonë, do ishim bashkë
Ishim tamam ,si zogj të lirë
Si dashuri mitike e lashtë
Jemi munduar ,ta ruajmë ndër vite
Madje më shumë e kemi forcuar
Ca shprehje tona,sot jan bër hite
Çdo ditë të zotit, t’kam dashuruar
Kuptoheshim dikur ,me një shikim
Kënaqeshin përreth ,kur na shikonin
Shikonim buzët e njeri tjetrit
Kur donim dicka, ne të lexonim
E bëjmë dhe sot këtë gjë të dy
Edhe pse koha ka kaluar
Në shpirtin tonë,ka veç dashuri
Ashtu si dikur e kemi filluar.
Unë do të dua ty,ashtu si dikur
Me diell qoftë koha,apo me shi
Jetës time ,ti mi dhe nur
N’shpirtzemrën time, je vetëm ti
Koha e mbetur ,na gjen të dashuruar
Habitet me ne,si ja kemi dal ?!
Pengesa të shumta,duheshin kaluar
Gjithmonë i ndejtëm,jetës përball
Në cdo mëngjes,kur më zbardh dita
Shikimin e parë e bëj tek ti
Kur të shoh fytyrën,më ndizet drita
Ke qenë për mua,e vetmja dashuri
Ndaj dhe në lindsha edhe njëherë
Me kusht ,që të lindësh edhe ti
Jo vetëm t’zgjidhja,gjith shënd e verë
Por në çdo jetë, do t’zgjidhja ty.
Urim Mezini Ishëm Durrës
