SËRISH ME VARGJET E ANASTASTASISË
Komenti dhe përkthimet nga SOTIR ÇATI.
Sërish me poeten , sërish me vargjet e bukura të saj, në dy vjersha plot frymëzim e bukuri të vecantë artistike.
Mall e nostalgji për fshatin, për jetën e familjen e saj,për njerëzit e saj të dashur e të paharruar,për humbjen e mungesën e nënës,që i la një dhimbje te madhe…
Lexim të këndshëm!
——————-
DUA…
——————
Dua
jashtë të bjerë borë
dhe në fshat të ndodhem,
si dikur, në atë kohë,
ta shoh e të gëzohem!
Dua
jashtë të bjerë borë
dhe t’ isha prapë e re,
në atë oxhak me zjarr,
pranë vatrës, me hare.
Nga një anë unë të shihja,
si dikur aty babanë
dhe nga ana tjetër gjyshja,
pranë e pranë me mamanë.
Që të mbushej shpirti im,
që të mbushesha gëzim,
atje pranë doja të shihja,
të dy vëllezërit e mi.
Të mbushej plot me njerëz,
me miqtë atje në fshat,
oh, atë zërin e gjyshes,
doja ta dëgjoja prapë.
Të mundja unë prapë të rrija,
pranë asaj vatre të ngrohtë,
të mundja të ngrohja shpirtin,
që m’ është bërë akull i ftohtë.
Shumë vjet që nga oxhaku,
s’del më ai tymi i zi,
sa të nostalgoj , o fshat,
ku janë prindërit e mi?
Dua
jashtë të bjerë borë
dhe të isha prapë e re,
të gjëmonte prapë fshati,
këngë , valle e hare….!
——————–
NENE KU TE GJEJ PRAPE?
————-
Befas qielli u nxi,
u përhap një lajm i zi,
Në atë çast të mallkuar
dhe dita u errësua!
Zemrat tona morën krisje,
kur për te babai ike…
Shpirti fluturoi në qiell
e mbeta unë jetime,
të kërkoj,lotoj, qaj,
ndiej brenda një boshllëk,
nënë prapë ku të gjej,
në këtë botë të paanë?
Nise udhëtim të beftë
e s’ na the një fjalë,
ike pa na përshendetur,
dua , nënë, të më thuash
a ke zënë shoqëri,
babanë a e ke gjetur!
Dua të di a ke uri,
më thuaj në ke dhimbje,
t’i ndal ngashërimet,
t’i vë krahë shpirtit,
të ngjitem , nënë, lart,
të të marr dhimbjet!
Pa më thuaj pak , moj nënë,
ç’kishe sot për të ngrënë,
ilaçet a i more,
a të mban babai prej dore.
Ikët e për ne u mbyllën,
portat e shtëpisë ku lindëm…
————————————–
