Poezi: Zymer Mehani
Në ballin e fëmijëve tanë
Në ballin e fëmijëve tanë
Si në abetare atdheun e lexojmë
Në të dhe për të jetojmë
Në një atdhe u lindëm
Që ka zemrën më të fortë se guri
E u rritëm me ninulla
E me krisma pushkësh
U mëkuam nga nënëlokja
Me dashuri për Flamurin
Dhe për gjuhën shqipe
Për shkëmbin e gurin
U lindëm në një atdhe
Që e kemi Zot, fe e përmbi fe
Me forcën e një kulle prej guri
Ku trimat betohen
Në puthje te Flamuri
Ku shqiptari është mbret
Nga deti në det
Në një atdhe u lindëm
Ku fëmijët tanë
Me emrat e tyre
Vizatojnë hartën e Shqipërisë sonë
Ata krenarisht mbajnë emra
Fshatrash, qytetesh,
malesh, lumenjsh detesh
Si Vlorë, Milot, Gramoz,
Erzen, Korab, Shëlzen…
Në një atdhe jemi lindur
Ku jeta ka një kuptim
Ku dhe kënga ka butësinë e urtisë
Ku burrat e zgjedhur të kombit
Martohen me mortjen
Për liri t’ shqiptarisë
