Shtrihesh nën hijen e kupolës liqenit,
në krah’ nositësh pushon,
trazon zëra të padukshëm
puthesh me flatrat e valës mistike,
portiku i pasthirrmës së gjatë lirike.
Mbi karvane valësh ecën enkelejtë
me varkat ngarkuar me qiell,
s’dihet sa shekuj ato valë kanë pirë,
sa miliona njerëz buzët kanë freskuar,
sa gjuhë popujsh brigjeve janë folur!
Mbi ato karvane dhe Lasgushi këndoi
valës e liqenit, bregut ku pushoi.
Agu florishent zbehet para teje
në gurrat mjekërrbardha
rrezet bëhen ngjyra,
hambar stolish derdhur valë e fletë,
ky rrethim i blertë me syrin rubin,
befasi fati, ty të yllëzoi!
Copë kaltërsie me dy krah’ të rënë,
I përrallshmi Drin
me Drilonin nën hënë!
