Arsinoi Zengo
“Pragje vetmuar”
Në rrugicat e fshatit vetmuar
Balada e eresirës më ndiqte
Me hapa gjysmë mundja
Ca nëna në pragje kok ulura
Oxhaqeve tymi i qënke shuar
Si kukuvaja vajtonin mjerimin
Dhimbja i kish kafshuar!
Në rrugicat e fshatit mendoja
Të qeshura, me njerëz të shkoja
Mblidhuni merjani këngës
Natës heshtjen ti zgjoja!
Njëra rrugicë pa drita mbetur
Një gjysh çibukun sfilitur
Mbështetur në shkopin e vjetër e prishur
Me natën ish përqafuar!
Fshati i heshtur mbeti prej kohësh
Dhe unë natën më nuk shkoja
Në rrugicat mbetur veç gurë
Më dhimbset koha e shkuar!
Arsinoi 
[ Dedikuar fshatit tim të dashur “DARDHËS”] 19 Maj 2024.
Dhe unë natën më nuk shkoja
Në rrugicat mbetur veç gurë
