Asfiksohem ndjenjash,
Tek zbres
Teposhtë,
Shkallëve tê shpirtit
Ngrehinave të vetmisë,
Jehonë
Kohësh të çala
Dëgjohën,
Puseve të saj
Zbraztësive,
Tek përkunden
Dashurish të harrueme
Të çara kurrizdala
Ditësh,
Teshen,
E kollen lagështish,
E ninzash
Zbehen dritësitë,
Dhe nën qepalla heshtjesh
Vuajnë
Mbrëmjesh,
Rrëshqasin myshqeve
Të mureve të pajtimeve
Paqtimeve të vetes,
Meditimesh,
Të lodhuna dhembjesh
Ku lehonë klithjesh
Prehen në përgjërime
Të shtrira,
Pritjesh pa kohë,
Të hallakatura
Brinjëve të durimit
Të ngërthyeme
Ofshamash,
E fohen ,
Ajrit të paqtë të nuses
Që nuk nusëroi kurrë
Se qe nuse
Pa princ,
Pa muzë,
Pa dashni,
Pa dasmorë,
E me një shami
Në dorë,
Ta tundë valleve,
Stuhish
E stinësh
Të shkundë,
Psherëtima vaji
Ta valvisë
Si flamur kalasë
Së dashnisë së humbur.
