Mbase ëndrrimi i një pjese shpirti,
ka mbetur në degën e një ulliri të gjelbër,
ushqyer nga fishkëllima e erës
Nën flokërat e lagështa të një mëngjesi
të veshur me puthje resh
Aty ku shkëmbinjtë përloten në gjumin e natës,
atje ku ti je ende në hapat e ikjes
Prita, por serdhi, mëngjesi vonoj nga frika e diellit
dhe mbeta si pemë e vetmuar,
pa gjethe i veshur me shtjellën e brymosur
Ti ishe ëndrrimi i një shpirti trazuar nga zhurma e oqeanit,
ushqyer nga freskia diellore e natës
Dhe mbeta ptritja drithmëtare e një motivi të humbur,
në udhët e pashkelura të muzgut pa kthim
Ti ëndrra ime ishe, unë gëzimi yt,
dhe humbëm mes këngës së përmotshme të qyqes,
dënuar në degën e një dafine të hajthëm
në shtratin e një merimange
Dhe mbetem ëndërr në fushnajat prej mend-afshi,
ushqyer nga i ëmbli fllad i mbrëmjes
Rilinda sa herë në folezën e gjarpërit,
në orvatjet e mia të mjera
Rinisem pa ty,
brenda ëndrrës në pejsazhin e një ëndrrimi,
ku zgjaten në pritje duart dhe gëzimi yt i ligjshëm.
