Azem Baliaj
Per femijerine, shtegtare kujtimesh,
Qe rifreskon perdite hipoteken e jetes!
Per grimcat e bukes dhuruar zogjve
Qe na shperblenin me cicerima ne ikje!
Per puthjen e pare te dallandyshes,
Qe harroi te kthehet ne folene e vjeter!
Per keshillat me vlere te pleqnareve,
Qe ende turperohem pse nuk i zbatova!
Per poetet e gjithe kombeve te botes,
Qe me ndriconin me rreze enderrimesh!
Per buzet dhe syte e te dashures yll,
Qe zgjojne pellumbat e mallit ne zemer!
Per melodine…”Sa me ka marre malli…
Qe ta kendoj pejetesisht me dashurine!
