Kur linda
M’u bë pjesë e shpirtit,
Puthje dallgësh mora në fytyrë,
Qiell e detë në kipsin tim
Më mbeti në sy
Si i pari përshkrim.
Lundrova mes dashurive për detin,
Mora të përjetshmen mirësi,
Duke kalëruar kreshtat e dallgëve
Velore m’u bë shpirti im.
Lundruar në hapësira blu,
Në martesat qiell detë
U mbyt në fundo
Në sytë e Tu.
Që atëherë dashurinë
E mas me kreshta dallgësh,
Se dhe dallgët kanë dufe dashurisë,
Ndaj si kamelie, me krahë pulbardhe
Të ndjek Ty
Me shpirtin vrik.
Në sytë e Tu velore jam,
Me timon të thyer lundroj kuturu;
Se dallgët e shpirtit lakmoj
Kur dalin kreshtashkumbë ,
Me vrullin vuuuuu!…
NËNË LIDES
(Lide Shtrazës)
S’më ndahen kujtimet e largëta,
Mbi urën në Erzen më vinë vagëlluar;
Nën hijen e bajames Nënë Lidja
Me çfaqet me fytyrë të shenjtëruar.
Mpleksen copëzat e kujtimeve
Si ojnat mbi napën e bardhëruar;
Unë vjel buzëqeshjet e ëndrrave
Mes dashurisë i përmalluar.
Më qetojnë kujtimet e largëta,
Mbi bajamen e pjekur mbet shikimi;
Nënë Lide!…Nënë Lide! thërret zemra
Mes ngulmimëve të mos- harrimit.
KUR VIJE E IKJE TI
Era e Shirokut
Kur vije Ti
Më shtonte dridhmën e shikimit;
Gëlonte shpirti,
Puthjet skuqeshin trëndafili.
Kur Ti ikje
Më ngrinte cingërima në sy,
Më pushtonte
Dimri i vetmisë.
