Shiu i pranverës!
Ky shiu i pranverës që lulet lagu sot ,
doja që ta ndalja ,po nuk e ndala dot .
Dhe lulja e trishtuar mbi supe shiun mbante ,
mundohej me çdo kusht që rrënjët mos t’i lagte.
Ato filizat mbledhur ,s’kërkuan gjithësinë,
kërkuan të jetonin ,të falnin lumturinë .
Një lumturi e çelur ,në lulet e pranverës ,
ku vetëm e vështoja ,e mbyllur brenda derës .
Një kënaqësi e fshehur ,brenda syve të mi ,
e ndjeja që e doja ,t’i falja dashuri .
Një dashuri të pastër ,që lulja mbante brenda ,
ta përqafoja fort ,aq sa ma kishte enda.
