Gjatë periudhës kaotike midis dy luftërave botërore, në gazetat botërore u shfaqën tregime të shumta të veçanta, duke rrëfyer takime me qenie enigmatike si njeriu. Megjithatë, këto histori u shuan nga kujtesa publike me shpejtësi.
Evansville Courier ndau një histori në qershor 1923 rreth një incidenti të rëndësishëm pranë Mount Airy, Illinois – një “kontakt i llojit të tretë” klasik, siç mund ta quajmë sot. Dëshmitar i kësaj ngjarje ishte një djalë 10-vjeçar i quajtur Norman Massey.“Norman Massey, 10 vjeç, la shtëpinë e tij për të marrë kuajt e tij në kullota. Teksa i çonte kuajt nëpër një portë, vuri re një objekt aty pranë të rrethuar me drita. Ai erdhi 50 metra larg objektit dhe vuri re pesë persona në bordin e anijes. Sipas djemve, ata ishin burra rreth 4 këmbë (120 cm) të gjatë me flokë bjonde.
Sa u afrua, dëgjoi të flisnin me njëri-tjetrin. Njëri nga burrat ishte ulur në një karrige dhe të tjerët e quanin “Komandant”. Burra të tjerë lëvizën përpara dhe mbrapa në objekt. Massey më pas dëgjoi një mesazh komandantit mbi kokën e njërit prej burrave se riparimet kishin përfunduar.
Objekti përshkruhej si metalik dhe qëndronte në tre këmbë. Kishte një kube me vrima sipër. Pjesa e sipërme e objektit i ngjante xhamit të shkrirë. Më pas, objekti u ngrit dhe u hodh mbi tokë, dhe këmbët e trekëmbëshit hynë në barkun e anijes, e cila u ngrit drejt lart dhe më pas fluturoi drejt perëndimit me shpejtësi të madhe.
Disa ufologë spanjollë, duke përfshirë Antonio Ribera, kanë zbuluar një incident shumë të çuditshëm në arkivat e gazetave që ndodhi gjatë ditës në vitin 1924 pranë qytetit të vogël Quero në rajonin La Mancha të Spanjës.
Incidenti përfshiu një humanoid të vetëm pa praninë e një UFO, por duke përdorur një lloj “aparati” për lëvizje:
“Një dëshmitar okular po qëndronte jashtë një kishe të fshatit lokal kur pa një figurë humanoide të shkurtër, rreth 1.20 metra të gjatë, të veshur me një jumpsuit të ngushtë jeshil. Krahët dhe këmbët e tij ishin në një pozicion të ngurtë dhe figura iu afrua dëshmitarit okular në një distancë prej 2 metrash.
Humanoidi dukej se po i mbante të dyja këmbët së bashku dhe po mbështetej në një lloj platforme rrethore që po e ngrinte (lundronte?) nga toka. Në duart e tij ai mbante një lloj objekti ose paneli kontrolli për një platformë lundruese. Humanoidi, i cili kishte tipare njerëzore, më pas u zhduk në heshtje në fushat e largëta.”
Ufologu i ndjerë John Keel (kërkues i Mothman) gjeti në arkiva një rast të çuditshëm të një përplasjeje të mundshme të UFO-ve që përfshinte personazhe të çuditshëm, ndoshta paraardhësit e Burrave me të Zeza. Ngjarja ndodhi gjatë ditës së majit 1924 pranë qytetit të vogël Gem, Virxhinia Perëndimore, SHBA.
Një fermer jashtë Gem në Braxton County raportoi se kishte parë një përplasje “avioni” në pyll. Në ato ditë, aeroplanët ishin një pamje shumë e rrallë, veçanërisht në Virxhinia Perëndimore, dhe një përplasje avioni ishte një lajm i madh.
Sipas fermerit, avioni ishte shumë i çuditshëm pasi dukej se nuk kishte krahë, nuk bënte zhurmë dhe dukej jashtëzakonisht i madh. “Madhësia e një luftanije”, kështu e përshkroi fermeri.
Një grup burrash, duke përfshirë sherifin lokal dhe reporterin lokal John Cole, filluan të kërkonin pyllin pas lajmeve për shikimin e “avionit” që po binte. Disa orë më vonë ata gjetën rrënojat në një hapësirë të vogël, por nuk ishin të parët që e zbuluan atë:
“Megjithatë, ne nuk ishim të parët atje. Tashmë ishin pesë-gjashtë vetë në pastrim. Disa prej tyre ishin të veshur me kostume të zeza biznesi, kravata dhe të gjitha këto, dhe dukej budallallëk në këtë shkretëtirë”, shkroi John Cole.
Të tjerët ishin të veshur me tuta “me ngjyra qesharake” – një lloj materiali shumë me shkëlqim. Ata po flisnin me njëri-tjetrin me një gjuhë të shpejtë, të pakuptueshme kur u gjetën dhe u emocionuan shumë kur panë grupin e kërkimit.
Pas kësaj, njerëzit me kominoshe vrapuan në atë që kishte mbetur nga “avioni”, sikur të përpiqeshin të fshiheshin. Disa nga njerëzit në grupin e kërkimit kishin armë, dhe njëri prej tyre i tha Cole, “Oh zot im, ata janë spiunë!”, pas së cilës ai nxori armën.
Të huajt ishin të gjithë të shkurtër, pak më shumë se pesë këmbë (120 cm), dhe të gjithë dukeshin aziatikë, me mollëza të larta, sy të pjerrët dhe lëkurë të errët. Njëri prej tyre fliste anglisht. Ai u tha burrave se askush nuk ishte lënduar dhe se gjithçka ishte në rregull. Ai tha gjithashtu se do të ndalet në zyrën e sherifit më vonë dhe do të paraqesë një raport të plotë.
Pala e kërkimit mund të bënte pak pasi nuk ishte kryer asnjë krim dhe nuk kishte viktima, kështu që ata përfundimisht thjesht braktisën ekuipazhin e “avionit” dhe u larguan.
Sipas Cole, teksa ekzaminoi vendin e përplasjes, ai vuri re një “gjë të vogël” të çuditshme në tokë. E mori dhe vendosi ta mbante për vete. Ai nuk e di pse nuk ia dha vetëm njërit prej anëtarëve të ekuipazhit të “të huajve” dhe thjesht e futi në xhep.
Ndërsa Cole ekzaminoi rrënojat, ai mendoi se nuk dukej se mund të fluturonte fare. Mbetjet dukeshin si trupi i një avioni modern (në atë kohë), me dritare dhe të gjitha, por nuk kishte krahë, bisht apo helikë. Dhe nuk dukej sikur ranë në përplasje. Objekti ishte me të vërtetë shumë i madh, të paktën 75 këmbë (23 metra) i gjatë dhe mbushte të gjithë hapësirën.
Cole më pas u kthye në shtëpi në Weston dhe shkoi drejt e në shtrat. Ai ishte shumë i lodhur nga ecja nëpër pyll gjatë gjithë ditës. Rreth orës tre të mëngjesit, dikush filloi t’i trokasë në derë. Cole u ngrit dhe shikoi, një oficer ushtrie po qëndronte atje. Kishte veshur një nga ato kapele me buzë të gjera që mbanin zakonisht, me të gjitha atributet e nevojshme.
Ai kishte veshur një uniformë të ushtrisë amerikane, por përveç veshjeve të tij, dukej njësoj si ata “të huajt” nga “aeroplani”. Ai kishte sy të pjerrët dhe lëkurë të errët, por ndoshta ishte pak më i gjatë se ata.
“Ke marrë diçka me vete sot,” tha ai. “Ju duhet të na ktheni këtë.”
Cole, gjysmë në gjumë, nuk mund ta kuptonte se çfarë donte të thoshte, por më pas iu kujtua “gjëja” metalike, ajo ishte ende në xhepin e palltonit të tij. Koli shkoi dhe i solli “ushtarakëve” këtë gjë.
“A është kjo ajo që do të thotë?” pyeti ai, por “aziatiku” nuk u përgjigj, heshturazi ia mori gjënë nga duart Kolit dhe thjesht u largua. Në të njëjtën kohë, Cole nuk vuri re një makinë afër shtëpisë së tij ose të paktën një kalë mbi të cilin mund të lëvizte “ushtaraku”.
Cole u kthye në shtrat dhe ra në gjumë, por të nesërmen filloi të pyeste veten për oficerin e çuditshëm dhe se si e gjeti atë. Disa ditë më vonë ai u kthye në atë pyll dhe gjeti atë pastrim. Ishte bosh. Bari dhe shkurret u rrafshuan aty ku dikur qëndronin “mbetjet e avionit”, por nuk kishte asnjë shenjë tjetër për asgjë dhe askënd.
Pasi u mendua pak, Cole vendosi të mos thellohej në këtë çështje, duke vendosur se ishte më mirë të linte gjithçka vetëm dhe se ndoshta këto ishin një lloj testesh sekrete ushtarake në bashkëpunim me aziatikët.
Incidenti tjetër ndodhi në një natë vere të vitit 1925 dhe duket se ka qenë një nga rastet tipike të rrëmbimit nga jashtëtokësorët. Në ato vite askush nuk kishte dëgjuar për këtë dhe askush nuk shkruante askund në media për këtë, ndaj kjo histori duket shumë e besueshme.
Ngjarja ka ndodhur në qytetin Port Burwell, Ontario, Kanada dhe viktima ishte një vajzë 5-vjeçare. Kështu u përshkrua ky rast në revistën ufologjike “Buletini i Kuforn” në numrin e majit 1988:
“Dëshmitarja 5-vjeçare u zgjua dhe ndjeu nevojën për të dalë në oborrin e shtëpisë (për të përdorur tualetin), dhe më pas ajo pa një anije qiellore të madhe që po afrohej, në formë treni. Po lëshonte një zhurmë e madhe rënkime.
Një dritë iu afrua dëshmitares dhe ajo më pas “lundroi” në anije. Disa krijesa të vogla gri me sy të mëdhenj të vendosur larg njëri-tjetrit hoqën fustanin e saj.
Krijesat ishin të holla, me lëkurë të bardhë-gri, koka të mëdha dhe sy të fryrë dhe ishin të veshur me kostume të ngushta e me shkëlqim. Më vonë ajo u ekzaminua duke përdorur instrumente të ndryshme dhe më pas u lirua.”
Më vonë, por në të njëjtën verë, një tjetër rrëmbim ndodhi me të njëjtën vajzë (!), por me pjesëmarrjen e një lloji tjetër të huaj:“Dëshmitarja ishte shtrirë në bar jashtë kur pa një disk të sheshtë argjendi që u ul aty pranë. Dolën disa krijesa me lëkurë të verdhë të rrudhur. Më pas ajo u fut brenda në anije dhe u mor me vete. Disku fluturonte në një lartësi shumë të madhe. Dëshmitari u kthye më vonë.”
