Kristo Çipa
Të plakemi punon koha
Lisat në brinjë i godet lloha
Dimri i reh dhe i zhvesh
Pranvera i zbukuron.
Ne brenda teshave firohemi
Në rudha depozitojmë bukurinë
Ngjyrën e vendit vjedh fytyra
Si dhelpra rushin, aguridhe
E quajmë rininë!
Të plakemi punon koha
Ora na largon
Por humnera e brezave
Që goditi vëndin tim
Na vënd qëndron.
Pas nesh fije brezash
Por shtresë nuk ka
U shkërmoqën drejt të panjohurës
Së adhuruar
As u sosën, as u kthyen
Gjer në palcë u gënjyen!
“ S’mund të plakeni!”-thotë koha
Rrini aty! Më duheni!”
Ne s’kuptojmë ç’bëjmë
Të rinohemi, s’mundemi!
Si lisat tundemi
Gjysëm zhveshur, gjysëm zbukuruar
Të shkëmbtë e të hutuar
Rrudhën e shekullit tendosim!
