Uraka
(lumë në Selitë)
lumi në brigjet e të cilit jam rritur
duke e njohur aso kohe,si lumin më të gjatë e të thellë
por edhe atëherë, kur mësova emrat e lumenjëve të mëdhenj
emri i këtij lumi mes dashurive të mia ka qenë.
emri i tij i çuditshëm në qytetin verior
shkruar në hartë përbri gjarpërimit
sa që ta gjesh duhet ta kërkosh
edhe duke e ditur se diku aty ndodhet.
fëminija ime nuk mund të kuptohet pa këtë lumë
pa ato orë, kur e soditja në qetësinë e ditëve të kthjellta.
në shtratin e tij ato gurë
janë vetëm që ai të rrjedhë
e të derdhet diku larg, ku të mos jetë për vete.
e kam soditur pas shirave të rrëmbyer
të dimrave mjekërrbardhë, verës dhe në vjeshtat gjetherënë
vërshimin e borës shkrirë nëpër përrenj
megjithëse i turbulluar ishte lumi unë e dija
se poshtë ujrave ishin ato gurë që e çonin tej
në ato vende ku ai e harronte veten,
tek shndërrohej më i qetë e më i menduar.
gurët e shtratit të atij lumi të vogël
asnjë bukuri e mëpastajme nga sytë nuk m’i humbi
ato më kanë lënë gjithnjë në mendje
ujkun, që ha harresën e atij lumi!
1998
Të gjitha reagimet:
