FËSHFËRIMË
Fëshfërimë
dhe shpirti tretet larg.
Fërkon sytë
të zgjojë ëndrrën e fjetur
në miklime ëndrrash.
Kllapish
të mbarsura me trisht.
Të regëtij
në avuj mëngjesesh
që zgjojnë ditën.
Të kapet
nën rrënjë që zgjaten
kredhur tokës
amëshuar DASHURI.
E me krahë praruar
tu ngjitem maleve
Shqipe e bukur.
Pa frikë
kthetrash të mbërthej
JETËN.
![](https://gazetadestinacioni.al/wp-content/plugins/phastpress/phast.php/c2VydmljZT1pbW/FnZXMmc3JjPWh0dHBzJTNBJTJGJTJGZ2F6ZXRhZGVzdGluYWNpb25pLmFsJTJGd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDIzJTJGMDIlMkYzMjcyNjAwMjlfNDk4NDY4NDI1NzkzMTg4XzQyNzM0NTYwMjk4MzYwNDYyODZfbi0xLmpwZyZjYWNoZU1hcmtlcj0xNjc2OTAzODkzLTQyNDEyJnRva2VuPTQ4NWFmNDdiNDkxOWQ1ZmI.q.jpg)