POEZI O DALLGË E SHPIRTIT
Veq nji fjaë që rrjedhë nga shpirti
Dhe gjenë vend në vargë poeti
Ndizët zemra nga frymëzimi
Dhe gjemonë porsi dallgë deti
Sikurse në natën e errët tungj
Apo dhe në ditët e dallgëzuara
Poezi o ndjenë madhështore
Vjenë e qiltër porsi burim krua
Dhe shpërthen porsi vullkani
Që të ndalur nuk ka asnjiherë
Këndon në të katër stinët e viti
Si në vjeshtë dimër ,pranverë verë
Aty ku zemra rrahë më shpejtësi
Dhe fjala gjenë prenë në vargje
Është kjo ma e madhja dashuri
Që buron thellë nga shpirti poetit
Fluturonë në horizonte të hapura
Aty ku njerzimi njehë këtë ndjenjë
Behët njishë më shpirtinë e poetit
Kjo ndjenjë e zjarrtë,e shpirtit vlerë
