Zyba Hysa:Jeta pa dashuri është e kotë!


JETA PA DASHURI ËSHTË E KOTË!

(Në pritje të Shën Valentinit)

S’e kam njohur “Shën Valentinin” e paramesjetës,

Kam njohur kohën e tij n’kohë tjetër,

Në një kohë të pakohë,

Shumë herë më e egër,

Se koha e vjetër!

N’kohën e parë kryqëzohej pagëzuesi,

Djemtë rreshtuar për kryqëzata plackitëse,

Suleshin si tsunam mbi popujt e pambrojtur,

N’emër të “Perëndisë”

Dhe po n’emër të “Perëndisë”,

Dënonin me vdekje,

Pagëzuesin e dashurisë!

Tmerri i kohës sime të pakohë,

S’dënonte pagëzuesin,

As ata që e donin cmendurisht,

Ajo dënoi me vdeje vetë dashurinë,

E shndërroi kufomë të gjallë,

Njerinë…!

Unë e fsheha dashurinë skutave t’e fshehtesise,

E pse e dija se do persekutohesha,

Më egër se Jezusi,

Por kurrë s’e dorëzova shpirtin,

Se mbrenda tij frymonte dashuria,

Si energji e pakufishme,

Si një pasuri e pallogaritëshme,

Për ta lënë trashëgin brezave,

Të marrin mesazhin thelbësor të jetës;

Se pa dashuri jeta s’vjen n’jetë,

E në ardhtë sic vijnë gjallesat, instiktivisht,

Asnjë lloj ngjyre s’do të ketë,

Zërat e saj do të jenë si të kukuvajkës,

Që ndjellin përherë mort,

Jeta pa dashuri…

Është e kotë!