Vjollca Aliu
S’ka dert,
më urreni
për sinqeritetin
Më shani,
unë hesht,
nuk përzihem me egjrën!
Më shikoni vëngër,
unë shikimin e drejtoj lartësisë!
Mallkimet, përbuzjet i duroj,
jam kalitur e shkëlqej
nga flaka e zjarrit.
Shigjetat, shpatat
më therrën në plagën që kam,
por shiu m’i shpërlau plagët,
e dielli ma ngrohu
zemrën e zhuritur.
S’paska më mirë
se ta kesh
ndjeshmërinë e bardhë në shpirt,
edhe kur lëndohesh
e nuk rrëzohesh
“fushëbetejave t’paqes”.
Sa më shumë plagë,
aq vragë t’pashlyeshme,
aq më shumë dhimbje,
aq më shumë
forcë e vullnet
për t’ecur
shtigjeve të ndritura,
“autostradave” t’pafundme.
