FALMË ( ATË ).
Atë !
M’fal ,për ata net kur grushtat ngrieja nelt drej qiellit,
e namt për mue ishin peshë e rand,
m’fal ,për ata ditë kur zvarritesha e tokën rrahja me grushte,
e pa’resht mallkoja ditë e natë.
Atë !
M’fal ,për tana herët qi t’mohova ,
ty t’plofuqishmin ,Zotin mbi dhe,
m’fal ,kur shpirtin tem ja dhashë djallit e urreja,
tan botën unë krijesa jote e ( pafe ).
Atë !
M’fal ,për lutjet qi kisha harrue ,
e zemrën kisha mbyllë keq me dry,
m’fal, për tana ata her qi mallkova qiell ,tokë,
ajër ,jetë ,gjithçka edhe Ty.
Atë !
M’fal, kur Ti para hapave t’mi shtroje mij prova se je….
ah ,Atë ! falmë mue krijesën tande qi krijove Ti kanjiher ( t’pafe ).
